En dat wil wat zeggen!
Ik ga er voor het gemak maar even van uit dat de meeste lezers niet weten waar het over gaat, dus een kleine uitleg.
De kinderen van 8 jaar en ouder kunnen meedoen met strand en zee activiteiten die door de surf life savers club worden georganiseerd.
Nippers noemen ze dat.Voor de kinderen onder de 8 wordt er dan ook wat gedaan.
Niet door de surf club, maar door de sandgroppers.
Het bestaat uit vier onderdelen, en iedereen strijdt tegen leeftijdsgenoten.
Te beginnen met twee(!) jarigen.
Ik zal proberen de sfeer te schetsen.
Het halve dorp loopt op strand, en alle nippers lopen in zwarte rashes en zwart/witte caps.
Er wordt een stukje strand afgezet, en de 2 jarige kinderen worden uitgenodigd voor de sprint. De sprintafstand is 10 meter, en dat lijkt voor sommige kinderen te ver. Niet om te lopen, maar om het hele eind te onthouden waar je ook alweer naar toe moest. Het lijkt wel een hamster race, en kinderen schieten alle kanten op, dus wij alvast in overleg over een te volgen tactiek.
Een van ons gaat bij de start en een bij de finish. Het werkte prima, en Fiene komt als eerste over de streep (na een valse start over de hele lengte)
Maar de eerste prijs is binnen en Fiene is vol trots.
Toen kwam het tweede onderdeel en tot onze schrik zat er een bocht in het parcours. We konden ons niet in 3en delen, dus waren we overgeleverd aan het inzicht wat Fiene had. En dat was gelukkig net zo weinig als de andere kinderen. Weer schoten de kinderen redelijk doelloos over het strand en was het een kwestie van geluk als ze de finish vonden.
Het derde onderdeel was vlaggenrace, waarbij er telkens een vlag minder staat als dat er kinderen zijn. Dus elke race valt er een af.
Fiene kwam als 3de omdat ze na een paar goede races toch wat onder de indruk was van een jongetje, en hem voorliet.
Het laatste onderdeel is door het water met de voeten. Met een touw wordt het parcours afgezet, en je hoeft alleen langs het touw te lopen.
Fiene snapte het helemaal zei ze, en glimlachte verlieft verder naar haar mannelijke tegenstanders.
Op het moment dat en GO gezegd werd, schoot Fiene onder het touw door en sprintte in zuidelijke richting. Verbaasd riepen wij haar terug, en zonder dat ze het water aangeraakt had, rende ze door naar de finish, waar ze als 3de aankwam.
Ze kreeg ondanks de overtredingen een podium plaats aangewezen voor goede inzet. Geen idee waar het allemaal over ging, maar zichtbaar trots en blij met alle aandacht, genoot Fiene van de activiteiten.
Een hele leuke manier om weer wat mensen te leren kennen, en lekker met de kinderen bezig te zijn.
En natuurlijk zijn we toch stiekem een beetje trots dat ze in de krant staat.
Van de week VISITE !!!! Wat zou ik graag een webcam in het vliegtuig van Arie en Abram willen.
We zullen het echter met hun verhalen moeten doen, en die delen we graag.
Zal wel een foto maken als ze aankomen en die snel plaatsen.
Dus van de week, 7 more sheep. YEAHH!!
_________________________________________________________________________
We houden het even kort.
De visite is geland, en dus is de rust hier over!
Gister zijn Arie en Abram aangekomen in Sydney, en daarna zijn we gelijk naar het hotel gereden en hebben we lekker bijgekletst.
Vanmorgen de stad in en een paar plaatjes geschoten, en toen naar Mollymook gereden. De reis viel alles mee, en nu is het relaxen, bijkletsen en genieten van bezoek.
Nu even een bakje doen, later weer wat schrijven.
_________________________________________________________________________
De tweede week van het bezoek van Arie en Abram is inmiddels aangebroken. Vergeleken met vorige week, zijn er toch wel een aantal verschillen te bespeuren. De mannen zijn aanzienlijk bruiner, en spreken een aardig woordje Engels met de buren, bekenden en vrienden. Nu moet ik eerlijk toegeven dat Arie sneller het woord neemt als Abram, maar daar staan we niet van te kijken. Arie heeft in de afgelopen week wellicht meer buren van ons gesproken, dan wij in het afgelopen jaar...! Well done mate.
Jonathan, Harm en Fiene genieten elke dag volop van het bezoek van hun oom en grote neef. Arie slaapt bij Fiene op de kamer, en zij houden iedere nacht een kussen-wissel. Als Arie geluk heeft, slaapt Fiene door, en als hij pech heeft, moet hij met een kussentje van de bank doen..:-)
Abram slaapt bij Harm en Jonathan op de kamer, en wordt iedere morgen vrolijk door de jongens gewekt (rond half zeven als ze uitslapen..) en krijgt dan de plaatselijke kruipertjes uit de tuin onder zijn neus geschoven.
Het weer zit ontzettend mee, iedere dag volop zon, hopelijk blijft dat aanstaande week ook zo.
Wij weten dat het voor de thuisblijvers lastig is, dat ze de mannen echt missen. Des te meer waarderen wij hun aanwezigheid hier, en genieten volop van elk moment. Bedankt Hanneke, dat je ze wilde laten gaan!!
Ook willen we Helena en Arjan heel hartelijk feliciteren met de geboorte van hun prachtige dochter Nienke! Een klein nichtje erbij in de familie, we hopen dat ze nog heel lang klein blijft, zodat we haar volgend jaar nog een beetje als babytje kunnen zien. Geniet ervan jongens, heel veel geluk namens de schaapjes uit Mollymook!
____________________________________________________________________________
Lieve IJsbrand, Marja, Jonathan, Harm en Fiene.
We mogen op jullie site een stukje schrijven.
We kunnen terugkijken op een fantastische, gezellige en geweldige ontmoeting/vakantie.
De vliegreis (de allereerste keer gevlogen), Sydney, IJsbrand die op ons wachtte, het Opera House, de Harbour Bridge, het Park, de indrukwekkende gebouwen, en toen naar Mollymook, de ontmoeting met de rest van de familie. Een van de hoogtepunten vonden we de verjaardag, eerst thuis en toen bij het strand de BBQ.
De ontmoeting met de mensen van de sport, het werk en de kerk.
We wisten gelijk wie de kennissen en vrienden van Marja en IJsbrand waren.
We hebben genoten van het strand, de zee, de zon en van de omgeving.
O.a. pigeon house mountain, 12 mile road, Bawley Point (kangaroes), Milton en het prachtige uitzicht naar de bergen.
Het is hier een schitterende omgeving.
Ook het vissen was hier geweldig, op de rotsen en op het strand was een beter succes dan op het water, want daar werden we beide zeeziek.
We hebben een goede indruk gekregen van hoe de familie hier woont en hier werkt. Een leuk huis met alles erop en eraan waar we heerlijk vorige week in de veranda hebben geBBQd.
Je kan er heerlijk buiten zitten. We zijn bij IJsbrand op zijn werk wezen kijken (een gezinsvervangend tehuis) en bij Marja. Daar hebben we regelmatig een cappuchino gedronken.
Ook zijn we bij Harm en Jonathan op school langs geweest, en bij Fiene op de Pre-School.
We hebben ons hier goed vermaakt met alle activiteiten, binnen en buiten het huis. (vissen, snorkelen, pokeren, klaverjassen, wandelen, enz enz)
Ook de kerkgang heeft ons goed gedaan. De liederen waren bekend, en de preek was, ondanks het Engels, goed te volgen. Echt een gemeente waar ze zich thuis voelen.
De laatste avond was erg gezellig. We zijn wezen bowlen en steengrillen.
Een leuke afscheidsfoto genomen(zie boven)
Er zijn natuurlijk meer verhalen te maken, maar er moet een eind aan komen. We gaan morgen (19-11) richting Sydney, op naar het vliegtuig dat ons naar Amsterdam brengt, waar mijn vrouw en kinderen naar onze terugkomst uitkijken.
Wij willen de 5moresheepers voor alles bedanken, voor de gastvrijheid, het plezier, de gezelligheid en het vermaak.
We wensen ze de zegen van God toe.
De woorden van Psalm 121 willen we jullie meegeven.
Want waar je ook ter wereld woont, Hij zal eeuwig jullie behoeden.
Veel liefs van Arie en Abram.
________________________________________________________________________
Er is van alles gebeurd de laatste 3 jaar, en dat heeft me best aan het denken gezet. Ik kan nu alleen tot de conclusie komen dat ik een heel mooi leven heb, met een heerlijk gezin, met Familie en vrienden in Nederland die graag van zich laten horen, en het privilege om te wonen op een heerlijke plek. Afgelopen weken visite gehad van Broer en Neef, en binnenkort staat er weer een Broer met Vriendin op de stoep. Heerlijk, want dan voelen we ons niet zo ver weg als de eerste generatie emigranten.
Het is erg leuk om aan familie en vrienden te laten zien waarom we gekozen hebben om in Mollymook te wonen , en het is nog leuker als de bezoekers er ook enthousiast over zijn.
Laatst was er hier in Mollymook een conferentie over autisme, en daar raakte ik aan de praat met een docent van een school voor speciaal onderwijs. Na de conferentie stopte ze me een briefje met telefoonnummer toe. Het telefoonnummer was (gelukkig) van de school, en de vraag was of ik geen interesse had om daar aan de slag te gaan. ( Budawang School )
Na een kort telefoon gesprek, een afspraak en een kennismakingsrondje heb ik er dus een baantje bij. Voordeel is dat het op tijden is dat de jongens school hebben, dus ook vrij ben als hun vrij zijn. Nadeel dat ik geen tijd meer heb om in het bejaardentehuis te werken. Niet dat het werk in het bejaardentehuis zo leuk is, maar ze hebben zoveel mooie verhalen en zo een andere kijk op de wereld. Het werk in het gezinsvervangend tehuis (20 uur per week) blijf ik doen, en dan vul ik dat aan met diensten op school.
Boven op de foto zie je rechtsonderaan de ruimte waar de conferentie was.
Die dag besloten er om twee walvissen in de baai rond te gaan zwemmen, omringd door dolfijnen. Voor de conferentie kwamen er mensen uit de hele omgeving, en die stonden versteld toen ze dit zagen. Ook de conferentie leiders en sprekers lasten een korte pauze in om even naar buiten te gaan om te genieten van de bezoekers, die behoorlijk aan het spelen waren.
Dan voelt het wel erg gaaf dat we daar nu al een jaar wonen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten