We zijn het jaar begonnen met heerlijk weer, en dat kan niet iedereen in Australie zeggen. Er is erg veel regen gevallen op diverse plaatsen, en er is een gigantisch gebied ondergelopen.
We hebben af en toe een staartje van een regenfront, maar alles is droog en het is zeker niet koud. We hebben nog wel visite gehad uit de ondergelopen staat Queensland.
Een groene boomkikker was meegelift in een doos bananen, en Jonathan had hem uit de winkel meegenomen naar huis.
Hij miste een poot, en omdat deze (boom) kikker ook in dit gebied voorkomt hebben we hem vrij gelaten na een korte revalidatie.
Fiene had nog twee keer gecheckt of het zeker geen betoverde prins was, maar helaas.
Naast een kikker hebben we nog een vlinder op bezoek gehad.
Zoals je ziet was hij net zo groot als de hand van Harm.
Het is heerlijk om de kinderen met de plaatselijke flora
en fauna in contact te brengen, al moeten we vooral Jonathan
nog wel eens even er aan herinneren dat niet alle dieren zonder
gevaar of pijn te pakken zijn.
Een mooie actie van de week was bijvoorbeeld dat we een grote
krab zagen.
We konden er net niet bij, maar Jonathan had een idee.
Ik ga mijn vinger als aas gebruiken zei hij, en ik keek hem
verbaasd aan. Voor ik kon reageren stopte hij een uitgestoken
vinger tussen de rotsen, om het vervolgens uit te gillen van de pijn.
Helaas (?) liet de krab te snel los om hem mee naar boven te trekken.
_______________________________________________________________________________
Vandaag ging al onze visite naar nieuwe oorden, en lieten ze bij ons een oorverdovende stilte achter. Alle drie gingen ze op pad, twee richting Sydney en 1 richting Melbourne.
Het is best wel eens druk geweest de afgelopen weken, en zoals altijd hebben we niet alles kunnen doen en laten zien.
Het voordeel daarvan is dat er dus nog redenen zijn om terug te komen voor ze.
Soms is het moeilijk om uit te leggen hoe iets voelt. Met visite is dat net zo, het is namelijk op een of andere manier heel “normaal” om hier mensen te hebben die eigenlijk 18000 km verderop wonen. Je hoeft niet te wennen, en gaat op dezelfde voet verder als in Nederland.
Je voelt je dan ook helemaal niet aan de andere kant van de wereld, maar we voelen ons dan thuis in Mollymook met een vertrouwd iets uit ons ‘oude’ leventje.
Op moment dat visite dan weer weggaat, gaat er ook weer een stukje Nederland weg.
Opeens is Mollymook dan ver weg, ondanks dat we het heerlijk hebben.
Meestal duurt dat een paar daagjes.
Het is iedere keer een stukje afscheid nemen, en dat went (gelukkig) niet.
Heerlijk dat er mensen zijn die langskomen en die iedere keer een vertrouwd gevoel meebrengen.
Nog een dikke maand en dan staan onze inspirators (Willem and Susie) voor de deur.
We hebben iets om terug te kijken, iets om naar toe te leven en heerlijke dagen met ons gezin, op een heerlijke plek daartussen in.
Can life get any better than this?
_________________________________________________________________________
Hiep hiep.
Harm was jarig afgelopen week, en tegenwoordig is zijn verjaardag in de zomer ipv de winter.
Dus lekker op pad geweest, en niet een maar twee dagen gevierd.
Harm had volop kaarten en zelfs pakjes uit Nederland gehad en sommigen kwamen precies op tijd aan.
1 dagje uit was naar de dierentuin, en we hadden nog geen foto met fiene en een koala.
Daarbij is een familie foto altijd leuk, dus even poseren.
Een heerlijke week geweest, en nog een week vakantie voor de boeg.
Groetjes allemaal en er is nog een stukje taart voor de liefhebber
_______________________________________________________________________
We hebben het erg getroffen, vooral als je kijkt wat er allemaal in Australie gebeurd is.
Maar het is toch altijd jammer om een vakantie af te sluiten.
Het is een heerlijke vakantie geweest.
Veel naar strand en zee om te spelen, duiken en surfen.
De jongens gaan naar een volgende klas, en daar krijgen ze ook heel wat nieuwe klasgenoten, dus ook weer leuk en spannend.
Fiene is alweer begonnen op de pre-school en gaat bepakt en bezakt naar haar “werk” vindt ze zelf.
Maandag begint voor IJsbrand ook een nieuwe baan op de Budawang School.
EN VOOR MARJA IS DE ZOMERDRUKTE OVER, EN BEGINT EEN WELVERDIENDE RUSTIGE PERIODE.
Kortom, genoeg om naar uit te kijken, en vooral van te genieten.
Maar het blijft jammer dat de
vakantie over is ....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten