In navolging van Marja’s artikel “ wat mis ik..?” heb ik vandaag zitten verzinnen wat ik mis.
En dat zijn wel een paar dingen:
Mn Pa en familie, vrienden, Poeh, werk en collega’s (had ik nooit gedacht maar waardering van je werk is toch wel erg tof) chocotoffs, zeekaken en patat met pindasaus.
Echte centendrop, klaverjassen, kickboxen, te hard hardlopen met Appie, te langzaam met Casper, boulevaardje pakken met Fiene op de fiets, en zeekaken.
Appelstroop, hagelslag, ongesneden tijgerwit, de KBS,
windsurfen, en een oude bekende tegenkomen die je een tijdje niet gezien heb.
En zo kan ik nog wel even doorgaan hoor.
10 jaar terug keek ik op televisie en met aan het begin van het nieuwe millennium werd het per hoofdstad live uitgezonden op TV.
Sydney was groots in het nieuws, mede omdat in 2000 ook de OS daar gehouden zouden worden.
Achteraf makkelijk te zeggen natuurlijk, maar ik had al het idee daar een keer te gaan wonen.
Ook in Bangkok, 2001, heb ik een foto van mezelf met een team uit Australie. Ik zei tegen die gasten dat ik zeker een keer naar hun land wilde gaan, en ze noemden mij de rest van het toernooi ook Ozzie.
Nu, 10!!!!! jaar later zitten we hier en er is heel wat gebeurd in die tijd.
Ik ben (3x) vader geworden en moederloos. Een generatie opgeschoven dus.
Ik heb heel wat gesport, en we hebben heerlijke vakanties gehad.
Ben maar 4x van baan verwisseld in die tijd, en heb 1x in het ziekenhuis gelegen.
We hebben afscheid moeten nemen van mensen, en we hebben nieuwe leren kennen, waarvan er sommige goede vrienden geworden zijn.
Er zijn natuurlijk veel meer dingen gebeurd, maar dit kwam even in mij op.
Laatste verandering was voor ons natuurlijk de verhuizing hierheen en het voorlopig gedag zeggen tegen familie en vrienden.
Ik zit op het moment van schrijven omsingeld door mijn kinderen te luisteren naar One van U2 (expres opgezet)
One life, you got to do what you should ! Galmt door de boxen en ik zing lekker mee. De jongens hebben daar, geheel terecht, commentaar op!
Ik dreigde bijna in een gat te vallen zal ik eerlijk zeggen, want na de gezellige drukte van de laatste tijd in Nederland, en de vele goede en prettige gesprekken die ik gehad heb voor we vertrokken, was het wel even heel erg rustig. En toen bleek dat het met werk ook niet zo makkelijk ging baalde ik wel even flink. Ik miste het best veel dingen en zoals ik al eerder schreef miste ik ook, of misschien vooral, waardering van andere mensen dan je vrouw en kinderen.
Dat zet je met je beide benen op de grond, en zet je even aan het denken.
Nu kan ik het helemaal loslaten en volop genieten van de situatie zoals hij nu is.
Het is heerlijk om hier te ontspannen, sporten en te surfen.
Ik zit met schrale liezen (surfers weten dan genoeg;-) lekker met 3 kinderen om mij heen te mijmeren op de bank.
Het voelt goed om even helemaal opnieuw te beginnen, en open te staan voor nieuwe dingen en ik ben erg blij dat Marja het naar haar zin heeft op haar werk.
Het is heerlijk weer en ik heb volop tijd... De jongens hebben nog vrij tot eind januari en dan in feb komt Johan hier langs.
Er lopen nog wat sollicitaties en ik heb ook wat mogelijkheden gekregen die ik kan doen om mijn diploma’s te laten erkennen.
Genoeg dingen om nu van te genieten en om naar uit te kijken.
Ik ben blij dat we deze stap genomen hebben, en ben reuze nieuwsgierig wat er allemaal nog voor ons in het verschiet ligt. Maar nu lekker genieten!
________________________________________________________________________
en heel goed en sportief 2010 gewenst vanuit Mollymook.
2010 zal een bijzonder jaar in triathlon worden voor mij, want dan kom ik uit in een andere categorie. Niet qua pro of recreant, maar in een andere leeftijdsgroep, namelijk 40 plus. Was het bereiken van 40 jaar vroeger nog een reden om te stoppen met sporten, is het nu misschien voor mij een reden om een keuze te maken in welke sport ik mezelf wil toeleggen.
In ieder geval hebben mede fast friends laten zien dat je nog genoeg kan verbeteren na je 40ste en wat belangrijker is , heel veel plezier kan hebben aan sport.
Op het moment ben ik lid geworden van een run and tri vereniging in Ulladulla.
Ik heb geen idee hoeveel leden er zijn en wanneer ze allemaal trainen, maar er zijn in ieder geval heel wat oude baasjes (65+) die lekker actief zijn en, nog belangrijker, vrolijk en positief ingesteld. Er wordt heel wat af gelachen en er is ervaring genoeg.
Als ik een beetje zicht heb hoe de club er uitziet en wat evt prestaties zijn laat ik het zeker nog even weten.
Naast de Run and Triathlon club (Rats) ben ik lid van de Surf and Life Savers Club en daar zwem ik regelmatig. We zwemmen in zee met een clubje ( met ook wat oude rakkers die lekker doorzwemmen) en dat is vooral afstand zwemmen.
Als het goed is gaan ze straks ook 1x per week op techniek letten en dat is wel nodig.
Ik heb voor mijn toelating als life saver 400 meter moeten zwemmen in een 50 meter bad en daar deed ik 6.30 over. Niet voluit gezwommen maar ging wel okee!
Dus dat is wel een tijd om te kijken of dat te verbeteren van de zomer.
In ieder geval geslaagd voor mijn examen en nu dus een echte Ozzie blue Life Saver.
Gelijk de rot diensten draaien natuurlijk dus nieuwjaars ochtend vroeg op en het strand op. 1 x even iemand moeten assisteren op het water uit te krijgen, en voor de rest lekker om mij heen gekeken wat voor moois er allemaal te zien was.
Een onderdeel van het examen was dat je 360 graden om je heen kon kijken zonder je hoofd te draaien(hahaha)
Allemaal een sportief, gezond en gelukkig 2010 en wie weet tot ziens
________________________________________________________________________
Vanmorgen hoorden we dat er een flinke stroomstoring in de bollenstreek was. Wel even balen als het zo koud is natuurlijk, maar gelukkig is het weer verholpen lezen we net.
Hier gebeurt dat ook nog wel eens. Niet de kou, maar de stroomstoring dan.
Alle kabels lopen boven de grond, over palen langs de weg.
Behoorlijk kwetsbaar, en ik vond het ook lelijk, maar ze vallen eigelijk al niet meer op!
Met flinke storm, onweer, of regen kan het hier en daar even uitvallen, maar het is vaak ook makkelijk weer verholpen.
gelukkig hebben wij er nog niet veel ervaring mee, en helemaal niet tijdens een koude nacht.
Hier ondertussen alles okee! Fiene geniet steeds meer van de zee en wordt vrijer met water. Wel beter opletten dus.
Vanmorgen uitgenodigd voor een BBQ en daarvoor gingen de vrouwen en kinderen naar strand en de mannen speer vissen. Heel veel vis gezien, kleine haaitjes, roggen, mureen alen, soorten baars enz. Zelf niets geschoten (heb ook geen speergun) maar wel lekker gegeten op de barbie daarna.
Goed om te socialiseren en we hebben al een clubje mensen die we regelmatig zien en spreken.
Neemt niet weg dat we vrienden en familie missen natuurlijk!
Loopt hier allemaal goed, en het is een heerlijk land voor allerlei buitenactiviteiten.
Heerlijk om nog niet een heel druk schema te hebben en dat je makkelijk ja kan zeggen op uitnodigingen zonder er een agenda naast te houden.
Zal hier zeker ook gaan veranderen, maar nu nog ontspannen.
___________________________________________________________________________
Hieperdepiep...Hoera!
Vandaag is het feest in de Rovella Avenue, onze Harm wordt vandaag 8 jaar! Het is in Nederland nu nog donderdag 18 januari, maar hier wordt de verjaardagstaart al volop genuttigd!
Harm heeft kadootjes via de post gekregen, hij is hier heel erg blij mee, echt hartelijk bedankt daarvoor!
Vandaag gaan we een dagje naar Batemans Bay, om er een echte feestdag van te maken. We gaan daar lekker ergens in een restaurant lunchen, en Harm mag een mooi kado uitzoeken.
Vanavond de rest van het verslag van de verjaardag van Harm!!
________________________________________________________________________________
We zijn er op gewezen dat we nog een (half) hart “vergeten” zijn met ons blog “ heaps of hearts”
Dit hart is zo niet te zien als we door het huis wandelen, maar ligt op een plek waar alleen Jonathan hem kan vinden. Hij heeft hem van Lieve gehad, en net als alle andere cadeautjes en brieven die hij van haar gekregen heeft, is die keurig opgeruimd. Een mooie, grote doos met allemaal spulletjes staat hier ergens in huis en daar wordt regelmatig in gekeken door Jonathan.
Sinds de kleuterschool zijn ze verliefd, en natuurlijk was het wel even slikken voor hun dat ze voorlopig een eind bij elkaar vandaan wonen.
Maar gelukkig kunnen ze via internet zo af en toe contact houden.
Maar het valt soms zwaar, dus even lekker fototjes kijken en een mooie brief of tekening van Lieve uit de doos halen, en dan gaat het wel weer even.
Als we vragen wat of wie het meest gemist wordt krijgen we ook altijd hetzelfde antwoord:
LIEVE.
Helaas is het weer zover. De school is begonnen en na een lekkere vakantie is het altijd weer even slikken natuurlijk.
Schooluniform opgezocht en weer met nieuwe moed naar school.
Voor de thuisblijvers is het stil, dus Fiene moet maar even verstoppertje spelen met Flut.
Gelukkig is het bijna weer weekend, en kan er weer volop gespeeld worden.
En er is iets heel leuks om naar uit te kijken, want dan komt er bezoek uit Nederland.
Johan komt en zijn bijnaam , minister van Feest, schept natuurlijk verwachtingen.
We kijken er in ieder geval met zijn allen erg naar uit en zijn reuze benieuwd wat zijn mening over Mollymook Beach zal zijn.
Met Harm zijn been gaat het weer wat beter, en hij loopt/hinkt er wat mee. Een voordeel is dat hij goed met krukken leert omgaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten