In het seizoen zijn er diverse stranden die bewaakt worden, en niet voor niets.
Dit jaar waren er weer diverse mensen uit muien gehaald en zijn er een paar haaien gesignaleerd, en werd iedereen uit zee gestuurd.
Verder zijn er nog wel eens mensen door een rog of kwal gestoken, maar meestal is het erg rustig op een patrol, en is er genoeg tijd om te surfen en zwemmen.
Voor de jonge garde houd het seizoen ook op, en over twee weken is de laatste keer alweer. Door het seizoen heen zijn er trainingen en wedstrijden, en de laatste keer krijgen ze de uitslag, eventuele prijzen en is er een bbq.
Het water blijft echter nog zeker 3 maanden warm, en met de nieuwe steamers kunnen de jongens het hele jaar door het water in.
We blijven dus voorlopig lekker door rommelen..
____________________________________________________________________
Afgelopen weekend zijn we op stap geweest. We wilden al langere tijd op bezoek bij Peter, Margot en Katya, maar door de weekenddiensten van IJsbrand kwam het er niet makkelijk van.
Peter en Margot verwachten eind april hun tweede kindje, dus enige haast was geboden :-)
Op de heenweg zijn we een dagje naar Jamberoo Action Park geweest. Dit is een soort van waterpark, met allerlei glijbanen.
Zelfs de simpelste glijbaan ging vrij hard, Fiene vond het af en toe best eng.
De glijbaan die wij het leukst vonden, de Taipan, liet Fiene gillen zoals ze nog nooit heeft gegild. We zaten met z’n vijven in een soort van rubber band, en stoven keihard door een donkere glijbaan naar beneden. Nu ik het zo schrijf, begrijp ik waarom Fiene het zo eng vond...!
De jongens vonden het juist gaaf, en renden achter elkaar weer naar boven.
Het was niet een zonnige dag, waardoor het vrij stil was in het park.
Zo hoefden we nergens te wachten, dat was een prettige bijkomstigheid.
We sliepen die nacht in de Jamberoo Pub, een hele ervaring. De pub is gebouwd in 1850, en heeft nog veel origenele details.
De jukebox valt daar waarschijnlijk niet onder, maar gelukkig stopte die rond half tien met spelen!
Jonathan wist niet wat hij hoorde toen Metallica door de pub schalde! :-)
Zaterdag en zondag zijn we bij Peter en Margot geweest. Het weer zat niet helemaal mee, het regende hard in Sydney. Sinds maart 1984 had het niet meer zo geregend! Toch leuk dat we dat ook weer hebben meegemaakt!
Katya en Fiene hebben lekker samen gespeeld, en Margot heeft Harm wegwijs gemaakt in de wereld van de Japanse Puzzel.
Jonathan heeft lekker zitten tekenen, al met al een ontspannen weekend.
Jammer dat het toch vrij ver weg is, met de auto is het minimaal vier en half uur.
Gelukkig was het niet al te druk op de weg naar huis, en kwamen we zondagmiddag rond vijf uur weer veilig in Mollymook aan.
Het was heel gezellig, en we moeten snel een keertje terug, om de vergeten thermosfles op te halen!
________________________________________________________________________________
Afgelopen dag(24 uur) was het dan zover.
De eerste Relay for life in ons dorp, en dus ook de eerste voor ons.
Niemand wist precies wat er allemaal op het programma stond, maar iedereen had er zin in.
24 uur lang estafette (relay) lopen met een team om een veld, waar allerlei activiteiten gehouden werden.
Een skateramp werd er gebouwd, zumba lessen gegeven, touwtrekken, springkussens, draaimolens en ga zo maar door.
Op het podium was er constant muziek, van Karaoke , hardrock, easy muziek tot een doedelzakspeler die zwaar versterkt dankbaar gebruik maakte van de gelegenheid om te spelen voor een groot publiek. Jammer dat het 2 uur ‘s nachts was en dat de film die verderop in het buiten theater speelde ervoor moest stoppen.
Een hele dag bezig, met de gedachte dat je met kanker ook niet even kan pauzeren, en je het ook 24 uur per dag hebt.
Heel wat mensen op de been, en het is leuk om te zien hoeveel mensen we al hebben leren kennen.
Ook wel triest om te zien hoeveel mensen betrokken worden bij deze ziekte.
Langs het veld stonden tenten om te kamperen, en bij veel tenten stonden foto´s van mensen die herdacht werden.
Hele families op de been, en een goede reden om het onderling even uitgebreid te hebben waarom iedereen zoveel zonnebrand smeert, de jongens een hoed op moeten in de zon, we proberen gezond te eten en dat we
geen voorstanders zijn van roken en overmatig alcohol gebruik. Natuurlijk zegt dit niet alles. De dag werd geopend door een jongen van 13 die net twee jaar kankervrij is, en de afscheidspeech was van een moeder van een kind van 3 jaar die van de 3 jaar al twee jaar aan het tobben is met deze ziekte.
Kortom, je moet je best doen, en daarnaast geluk hebben.
Maar de boodschap dat het niet vanzelfsprekend is dat alles goed gaat, dat je dankbaar moet zijn, en volop moet genieten van het leven kwam zeker bij Jonathan binnen.
Jonathan is er 20 van de 24 uur geweest, en heeft genoten van alle activiteiten.
Bij het herdenken van mensen die de strijd verloren hebben, werden er witte papieren zakjes met lichtjes verkocht.
Iedereen kon daar namen opzetten, en die werden rondom het veld geplaatst, en er werd HOPE gespeld met de zakjes. Jonathan schreef er een voor Oma Schaap en Dorret.
Een beetje geschrokken keek Jonathan rond , en vroeg of er echt zoveel mensen waren overleden aan kanker.
Nou, helaas nog veel meer mensen vriend, waarop hij me aankeek, en zich iets herinnerde wat er in een boekje stond over preventie.
Bewegen is goed toch pap, en met een sprint was hij zijn volgende ronde aan het afleggen.
Daarna was er weer muziek en dat bleef zo tot het afsluiten, waar iedereen (waarschijnlijk mede door vermoeidheid) zichtbaar emotioneel was bij een speech.
Goed nieuws is dat er veel geld opgehaald is (jullie ook bedankt) dat er mensen bewust zijn wat ze eventueel kunnen doen aan preventie, dat we weer even bewust blij zijn met een gezond lichaam, en dat we nieuwe kennissen hebben gemaakt en dat we begrip hebben voor die stille strandwacht, die dus net zijn vader kwijt is aan kanker. Zo zijn er in een klein dorp veel mensen die we kennen, en die verhalen komen dan naar boven.
Kortom een leerzame, nuttige, emotionele, maar vooral goede dag.
Het totaal aantal rondes die ik gelopen heb moet ik schuldig blijven. Wel heb ik van 7 tot 8 een uur gerend, en toen een dikke 14 km afgelegd. Was ik best blij mee na een nachtje wakker zijn.
Het heeft me nog iets extra opgeleverd, waar ik normaal niet zo blij mee ben, maar deze was wel mooi van kleur. Zie foto hieronder.
Allemaal een hele goede week gewenst en celebrate life.
_______________________________________________________________________
Geen opmerkingen:
Een reactie posten