Het duurt allemaal wat langer met de meubels en de rest van de huisraad, dus a.s week nog niet verhuizen naar het nieuwe stekkie. Jammer want we hebben er wel zin in weer op onze eigen bank te zitten en natuurlijk het speelgoed en de fietsen weer te zien. Goed nieuws was dat alles schoon genoeg was en dus niets hoeft behandeld te worden.
Ander goed nieuws is dat Marja meer kan werken. Die laten ze nooit meer gaan daar natuurlijk...
Vandaag de jongens lekker vrij dus naar strand en daarna de lekkerste milkshakes ter wereld gekocht.
Harm had ze nog nooit zo lekker gehad, en die is echt kieskeurig.
Van de week nog ondervraagd door de jongens.
Eerst vraagt Jonathan wat voor werk ik eigenlijk doe.
Even lastig antwoord geven op het moment, dus ik zeg dat ik nog op zoek ben en dat ik moet wachten dat mij diploma’s erkend worden. Hij kijkt mij blij aan en vraagt, is het nog steeds zo dat een zoon hetzelfde gaat doen als zijn vader??
Nou, dat maakt je dag wel goed..
Een dag later vraagt Harm op een onverwacht moment wat ik wil worden als ik later groot ben.
Deze vraag vond ik wat moeilijker te beantwoorden, maar dat kan ook zijn dat ik met Jonathan best kan praten over het erkennen van certificaten, en met Harm moet ik altijd maximaal twee woorden in een antwoord gebruiken.
Voor dat ik een antwoord verzonnen had zei die, wil u soms bij mij komen werken? Ik ga een restaurant nemen en dan mag u de ober zijn.
Hoera ik heb een baan..
Even wachten wanneer ik kan beginnen
_____________________________________________________________________
We hebben het druk gehad de laatste dagen.
We zijn toch maar verhuisd naar het nieuwe plekkie.
Wat spullen gekocht en geleend, want we hadden geen zin om langer twee huizen te huren.
Financieel natuurlijk niet lekker, maar ook onpraktisch om alsmaar heen en weer te pendelen.
Als Fiene in de middag sliep moesten we terug naar de Garside Road terwijl er hier alvast het een en ander gedaan kon worden.
Toen maar de knoop doorgehakt en van alle kanten kregen we het aanbod om spullen te lenen.
We hebben zo weinig mogelijk nu staan, want je moet dan ook weer alles terug brengen en dat wordt dan ook weer een verhuizing op zich.
Wel alvast de spullen neer gezet en opgehangen die we tijdens het afscheid gekregen hebben.
En natuurlijk hangt hier, zoals bij elk Kattuks gezin, de Oude Kerk.
De jongens en Fiene vermaken zich heerlijk in de tuin, internet is (als het goed is) onderweg en we zijn een paar keer wezen shoppen.
Een tuinset (die nu even binnen staat) een BBQ en voor Marja een spiksplinternieuwe stofzuiger.
Een mooie paarse, en je ziet hoe blij ze er mee is.
Kortom, we zijn weer een stapje verder.
Nog een weekje school, dan hebben de jongens zeven weken zomervakantie.
Als we dan lekker gesetteld zitten hebben we lekker de tijd om wat in de omgeving te doen.
______________________________________________________________________
Inmiddels is het haast twee maanden terug dat wij uit Katwijk richting Mollymook vertrokken. Twee maanden, waarin veel is gebeurd. Er is veel geregeld, maar er wachten ons ook nog een aantal dingen. Vandaag kregen we een negatief bericht van de Nurses and Midwifes Board uit Sydney. Ze erkennen de diploma’s van IJsbrand vooralsnog niet, en dat is een domper voor ons. We zijn er haast twee jaar mee bezig geweest, en het Australian Nurses and Midwifes Council gaf het assessment zonder pardon. Zonder de registratie is het voor IJsbrand niet mogelijk om als verpleegkundige aan de slag te gaan. Dit is even slikken, maar we laten ons niet uit het veld slaan!
We vertrouwen erop, dat er, al is het misschien op lange termijn, heus wel iets voor hem zal gaan komen. Tot die tijd zijn we reuze blij dat ik bij de Beach Deli kan werken!
Ik denk op dit moment veel aan het spreekwoord: Waar mensen deuren voor je sluiten, opent God een raam...en zo wil ik ook blijven kijken. Het gaat ons zo voor de wind, dat we gelukkig voldoende veerkracht hebben (gekregen) om deze teleurstelling te verwerken, en snel naast ons neer te leggen.
Ik begon het stukje met: wat mis ik...?
Een aantal dingen zou ik soms hier naar toe willen halen, zoals onder andere mijn lieve vriendinnen! Even lekker naar de markt met Belinda.....! Dat zou toch te gek zijn!
Even een bakje doen bij mijn familie, bakjes thee doen....even op de fiets over de boulevard, met Fiene achterop! Gelukkig kunnen we waarschijnlijk volgende week weer fietsen!
Ik mis soms een lekkere zeekaak van bakkertje Guyt, een lekker biefstukje van slagerij Vooijs, en een bemoedigende preek van ds. Alblas! Niet dat de kerk hier niet bemoedigend is, zo bedoel ik het niet, maar het is anders.
Ik mis soms de Nederlandse nuchterheid, besluitvaardigheid en directheid.
O ja....en het internet....dat mis ik ook. Erg he?
Maar dat zit er waarschijnlijk op niet al te korte termijn aan te komen, hoewel ik mijn hoop daarop inmiddels ook een beetje heb bijgesteld. No worries....?! toch?
Gelukkig staan er ontzettend veel fijne dingen hier tegenover, zoals nooit files, de ruimte in en om ons huis, het fijne weer, de ontspannen sfeer. Ook de interesse van de mensen om ons heen doet ons heel erg goed!
Kortom, als ik de balans na twee maanden opmaak, ben ik (nog steeds) blij dat we de keus hebben gemaakt, om een aantal jaren in dit mooie land te gaan wonen!
Op de valreep nog een fijn nieuwtje:
a.s. vrijdag 11 december worden onze meubels geleverd!
Jippie!!!
___________________________________________________________________________
Zo voelde het wel een beetje toen de container met onze spullen de straat binnen kwam rijden.
Vrijdag middag kwam hij aan na 11 weken transport (11 weken en een dag om precies te zijn).
Nu dus lekker het huis inrichten en het speelgoed herontdekken.
Het Oilily servies ging natuurlijk als eerste uit de doos. vandaan, en zoals je in de garage kan zien is het even zoeken welke doos je dan moet hebben. ( even aan je oor houden en schudden)
Blij toe dat we alles weer hebben, en voor de jongens super natuurlijk aan het begin van de vakantie.
Dus een kort stukje vandaag want er wachten nog 34 dozen.
___________________________________________________________________________
Na een druk dagje uitpakken, uitzoeken en kijken waar we alles willen zetten ziet het er zo uit.
Het lijkt gelijk erg op de Waal Malefijtstraat van binnen en dat voelt vertrouwd.
De geur van de houten meubels hangt in het huis en de kinderen zijn weer lekker alles aan het ontdekken(en laten een spoor van rommel achter)
Wat voor mij nog het meest vertrouwd overkwam
was het geluid van de wasmachine.
Klinkt raar maar we hebben die al 15 jaar en wilden hem eerst niet meenemen. Hij deed het nog goed en we hadden ook geen zin om gelijk een nieuwe te kopen hier, dus toch maar mee.
Hij heeft de laatste 10 jaar vlak bij onze slaapkamer gestaan en dan hoorden we hem zachtjes draaien als we in de slaapkamer waren.
Gelijk hier wat wassen gedaan en dan hoor je op de achtergrond dat bekende gegrom, en dat klonk zo bekend. Je mist het niet als je het niet hoort hoor, maar sommige dingen vallen gewoon even op als ze er opeens wel zijn.
______________________________________________________________________
De jongens zijn lid van de Mollymook Surf life savers club, en daar noemen ze de jeugd leden Nippers.
Het is een leuke club waar ze allerlei strand en zee spelletjes doen, waar ze leren over de zee en ook leren reddingszwemmen en surfen.
Zoals je op de foto’s kan zien zijn ze allen gekleed in zwart/wit en zijn ze verplicht hun cap op te hebben tijdens activiteiten. Ze zijn dus niet te herkennen in de groep, maar het is me gelukt ze een paar keer te spotten.
Harm is wat later begonnen dan Jonathan, en ze zitten in verschillende leeftijdsgroepen, dus komen ze elkaar niet veel tegen onderweg. Er hangt best een competitieve sfeer, en ze hebben flink tegenstand van de local boys hier.
Maar ze doen lekker mee en leren snel.
Vanmorgen hebben ze tips gekregen van een voormalig wereld kampioen surfen, namelijk Pam Burridge.
Dat motiveert wel om je best te doen natuurlijk.
Daarna nog even samen op de foto geweest en je ziet hoe trots ze kijken.
Het is nu even twee weken zomerstop en dan weer aan de slag in zee en op strand.
_______________________________________________________________________
Happy Chrissy wenste iemand me vandaag!
Chrissy? Ik heb al aardig in de gaten dat Australiers geen Engels spreken, maar alles afkorten of er een andere naam voor verzinnen.
Maar dit sloeg even alles. Kerst was altijd een plechtig feest, met respect voor de oorsprong en tijd voor familie.
Aan de andere kant hebben hier ook helemaal geen kerst gevoel zoals we dat in Katwijk hadden. Hier geen koude donkere dagen voor kerst, geen kerstwandeling en geen kerststol met spijs.
Wel een mooie kerkdienst,zonder Jubilate, maar met een optreden van Jonathan en Harm in een Kerstvoorstelling.
Geen vuurwerkfolders in de deur, geen dennenlucht in huis, geen chocolade kransen (die smelten) in een boom, zelfs de eerste Kerst zonder kerstboom. Kortom alles is anders.
De kerstman is hier behoorlijk in trek, en ondanks de warmte heeft hij een dikke jas aan.
Maar er zijn natuurlijk ook leuke dingen te beleven.
Zo kregen wij vlak voor kerst 5 chocolade letters op gestuurd.
Van Sandra en Appie kregen wij een mooi ingepakt cadeau opgestuurd, en daar zat voor ieder van ons een heerlijke letter in.(een ‘echte van Verdoes zei mijn Moeder altijd)
Dat brengt natuurlijk het december gevoel wel met zich mee.
We zijn ook uitgenodigd door wat mensen die we via de kerk hebben leren kennen en die hier bij het werk van CS betrokken zijn.
Dus dat is erg gastvrij.
Daarnaast gaan we natuurlijk de hele dag Skypen met Familie en vrienden.
______________________________________________________________________
Het is op het moment een drukte van belang.
Met de vakantie zitten alle lui uit de stad hiero, en dat merk je.
We zijn genoodzaakt uit te wijken naar een ander strandje, als we tenminste de rust willen hebben die we hier gewend zijn.
Dus bepakt en bezakt even in de auto en na 5 min een rustig plekie gevonden.
Hier hoor je niet snel de vraag, “van wies ben je er ien”? Maar al snel zie je bekende op de weg en op het strand. Het is een klein dorp en ons kent ons zullen we maar zeggen. Dat is handig, want dan krijg je ook wat tips over de secret spots.
Natuurlijk valt er veel in het niet bij het Katwijkse strand, en ik kreeg van de week nog wat foto,s door van de surfclub. (thx HS)
Dan wil je echt even voet of volleyballen, of even jassen op het strand.
Dat kan hier even niet, maar ik denk dat de nieuwjaarsduik wel een heel stukje beter uit te houden is aan deze kant.
Hier alles okee, en we kijken uit naar oudejaarsavond. Dan hebben wij onze house warming, dus een huisje vol volk.
Nu nog maar even ontspannen op het strandje, en alvast een hele leuke oudejaarsavond gewenst en een spetterend 2010.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten